Nothing
چى باعث میشه دختر بکر ایرانى به اختیار یا بى اختیار صادر بشه ولى وقتى به خلیج فارس میگن خلیج عرب ناراحت میشیم ، عمیق تر که فکر میکنم نمیفهمم چرا باید تقاضا براى زیارت و عزیمت سر به فلک بکشه در حالى که تو فرودگاه شهرى که میگن خونه خدا اونجاست به نوجون ما تجاوز و دست درازى میشه ، اگر خداى ماست چرا خارج از مرزهاى ما خونه کرده ؟ چرا براى گدایى الطافش نباید از زبونى که پدرانمون به دنیا امر میکردن استفاده کنیم؟ منابع اعظیم طبیعى ما هرگز اجازه نداد طعم خود بودن رو تجربه کنیم ، مسئولین ما نگران تهاجم فرهنگى و بنیاد خانواده هستن در حالى که یک زن ایرانى به خاطر فقر و ناتوانى همسرش در تامین هزینه هاى جارى مجبور میشه زیر پوشیه و چادر به سر بره به بازار تن فروشها ، نگران از دست دادن چى هستیم ؟ نفت کثیفى که مال ما نیست ، ما براى آینده فقط تبدیل به درس تلخى که ماحصل سکوت و خودخورى هست خواهیم شد ، نه افتخارى براى هدیه دادن به نسل آینده داریم و نه حتى راه درستى براى نشون دادن ، حقىقت اینه که ما بارها و بارها مردیم و هر نوزادى که پا به دنیا ما میزاره در واقع متولد نشده بلکه مرگ رو با چشمهاى باز تجربه میکنه ، ما قبول کردیم تحت فشار و شرایط هاى سخت به ارباب ها احترام بزاریم و از خون هم تغذیه کنیم ، از هم بالا بریم و... دیگه خونى براى جوشیدن با مشروب وجود نداره و به وفور مواد مخدر براى تسکین از راه تنفس و ریه به مغزمون تحمیل میشه تا تنها باشیم و درگیر زندگى که بهش عادت کردیم ، تنها باشیم تا ندونیم که میتونیم کنار هم باشیم... امیدوارم آینده با تخلیه منابع ارزشمند ملى نگاه خیس از اشکمون رو از آسمون به دستهاى خالى اما قدرتمند کنار دستیمون برگردونه .
